Jong, sportief én wereldklasse: Nina en Audi hebben heel wat gemeen
Audi Magazine
Op de brug met ongelijke leggers kent de Limburgse Nina Derwael (20) haar gelijke niet. Op de wereldkampioenschappen turnen in 2018 behaalde ze goud en in 2019 deed ze dit nog eens over. Volgend jaar moet olympisch goud in Tokio de kers op de taart worden. Op vreugde met vijf ringen is het dus nog even wachten, maar dankzij haar Audi A1 citycarver geniet ze vandaag al volop van rijplezier met vier ringen.
Proficiat met je Audi-ambassadeurschap! Hoe hebben Nina en Audi elkaar gevonden?
Derwael: Ik was op zoek naar een nieuwe wagen en via mijn manager en de federatie kwam ik in contact met Audi. Ik was meteen enthousiast. Bij een sportvrouw past een sportief merk. Ik vind het leuk om Audi te mogen vertegenwoordigen.
Het werd een Audi A1 citycarver, was dat jouw keuze?
Derwael: Het model werd door Audi gesuggereerd, want de A1 citycarver is net als ik jong en sportief. Ik heb hun suggestie met plezier gevolgd en mocht de wagen voor het overige zelf samenstellen. Ik heb getwijfeld over gletsjerwit, maar koos uiteindelijk voor een firmamentblauwe TFSI met S tronic. Dat nieuwe, diepe donkerblauw zie je minder vaak dan een wit exemplaar.
Van welke features in je Audi geniet je meest?
Derwael: Ik vinkte het Bang & Olufsen Sound System aan en laat mijn muziek graag via de Spotify app uit mijn luidsprekers knallen. Die smartphone interface is echt wel handig, je hoeft nooit meer naar je telefoon te turen terwijl je rijdt. Verder vind ik die lichtmodule met leds in het interieur echt cool. Omdat mijn virtual cockpit momenteel in de rode Sport-weergave staat, kies ik eveneens voor rode sfeerverlichting.
Leg je veel kilometers af?
Derwael: Best wel. Ik woon in Gent, mijn ouders in Sint-Truiden en mijn vriend in Mechelen. (Nina is samen met voetballer Siemen Voet. De verdediger van Club Brugge speelt momenteel op huurbasis bij K.V. Mechelen, nvdr). Ik pendel dus een paar keer per week tussen Gent en Mechelen. Bovendien nemen we de Audi ook als mijn vriend en ik samen ergens naartoe gaan. Niet dat die wagens van Club Brugge niet zouden deugen, hoor. Maar mijn vriend rijdt ook graag eens met Audi (lacht).
Ook als kind doorkruiste je Vlaanderen al: op je elfde verliet je Sint-Truiden om in Gent aan je carrière te timmeren.
Derwael: Ja. Ik turn al vanaf mijn tweeëneenhalf, maar op mijn elfde trok ik naar het Topsportcentrum in Gent en ging er meteen op internaat. Dagelijks pendelen was geen optie. Ik hoopte toen al op een professionele loopbaan als gymnaste en mijn ouders beseften dat het potentieel aanwezig was. Alleen weet je op die leeftijd natuurlijk nooit zeker of het ook echt gaat lukken. Pas toen ik in 2016 naar de Olympische Spelen in Rio De Janeiro mocht, werd duidelijk dat het menens was met mijn turncarrière.
Heb je als jonge tiener nooit aan stoppen gedacht?
Derwael: Tuurlijk wel. Ik gilde wel eens dat ik ermee wilde stoppen, maar dat waren niet meer dan momentopnames van frustratie. Ik geloof niet dat ik het ooit écht meende. Uiteindelijk was ik altijd weer vrij snel te overhalen om door te zetten.
Wat trekt je zo aan in de gymnastiek?
Derwael: Vooral de variatie. De sprong, de vrije oefening op de vloer, de evenwichtsbalk en de brug met ongelijke leggers zijn toch redelijk verschillende zaken. Dat wordt niet gauw saai! Zolang het kan, blijf ik ze alle vier beoefenen.
In 2018 werd je voor het eerst wereldkampioen op de brug met ongelijke leggers, een titel die je in 2019 verlengde. Wat maakt jou beter dan de nummers 2 en 3 van de wereld?
Derwael: Met mijn 1m70 ben ik vrij groot voor een turnster. Die lengte geeft me meer amplitude, meer hoogte. Het ziet er daardoor in de ogen van de jury misschien allemaal net een tikje gracieuzer uit. En dat ik vooral aan de brug hoge ogen gooi is dan weer voor een stukje het gevolg van mijn ietwat kwetsbare voeten. Ze verhinderden me vroeger vaak om te trainen op grond en sprong, waardoor ik bovengemiddeld veel trainde op balk en brug.
Topsporters kunnen over het algemeen niet tegen hun verlies. Geldt dat ook voor jou?
Derwael: Ja (lacht).
Om te winnen of verliezen moeten er in de eerste plaats wedstrijden plaatsvinden. Helaas gooide corona roet in het eten. De voor deze zomer geplande Olympische Spelen van Tokio verhuizen naar 2021 en het EK - dat normaal afgelopen voorjaar in Parijs op de agenda stond - gaat hopelijk in december in Azerbeijan van start…
Derwael: Eind september zouden we definitief weten of het EK doorgaat. Laat ons hopen van wel! Ik train dagelijks van 8u30 tot 11u30 en van 15u45 tot 19u, maar ik weet eigenlijk niet waarvoor. Dat is lastig voor elke topsporter.
Jij en je Britse collega Georgia-Mae Fenton delen de honneurs van de vermaarde Derwael-Fenton routine, een aartsmoeilijke move waarmee jullie tegelijkertijd uitpakten. Werk je aan een routine die je met niemand hoeft te delen?
Derwael: Ja. Laat ons hopen dat er deze keer niemand anders op hetzelfde idee komt (lacht).
Wat is jouw uitlaatklep? Wat doe je als je niet traint?
Derwael: Ik ga graag shoppen, wat helaas een dure uitlaatklep is (lacht). Verder ontspan ik graag met vrienden en familie.
Je bent 20. Hoelang hoop je nog top te zijn?
Derwael: Er zijn gymnasten die stoppen op 18 jaar, anderen gaan door tot hun 26ste. Veel hangt van je lichaam af. Ik hoop op nog 3 tot 4 goede jaren.
Al enig idee wat je na je turncarrière gaan doen?
Derwael: Eens goed gaan skiën! Dat mag nu niet, wegens te gevaarlijk voor een gymnaste. En lange, verre reizen maken! Ik ben al bijna overal ter wereld geweest, maar heb enkel turnzalen gezien. Ik zou later graag eens gewoon toerist zijn. Maar professioneel? Groot vraagteken… Ik leef in blokken van 4 jaar, zeg maar in olympische cycli. Nu geldt enkel de sport.
Droom je al van olympisch goud in Tokio?
Derwael: Nee, want ik ben geen dromer. Maar laat ons zeggen dat ik er toch al eens aan gedacht heb (giechelt).
