Arthur Vandergucht, heavy metal design

De stoere meubels en objecten van Arthur Vandergucht gaan niet zomaar op in een interieur. Met hun uitgepuurde vormtaal, primaire kleuren en zichtbare verbindingselementen zijn het echte statements. Ze worden volledig met de hand gemaakt door de jonge designer, die opgroeide tussen de wagens in de werkplaats van zijn vader. “De garage vertegenwoordigt de derde generatie van een familiebedrijf. Mijn vader ging ervan uit dat ik het bedrijf wel zou verderzetten, en ik aanvankelijk ook. Als mecanicien heeft hij een grote passie voor wagens, en iemand met zoveel toewijding zien sleutelen aan die onderdelen vind ik mooi om te zien. Zo is dat bij mij beginnen groeien, en daarom volgde ik een opleiding metaalbeweging in de technische school. Na enkele jaren besefte ik echter dat ik niet dezelfde kant op wilde als mijn vader, maar toch werd ik duidelijk door hem beïnvloed.”

In zijn jeugd was Arthur Vandergucht een fervent skateboarder, en in die wereld leerde hij mensen kennen die bezig waren met kunst. Deze contacten beschouwt hij zelf als zijn grote inspiratiebron om een creatieve weg op te gaan. “Uiteindelijk schreef ik me in voor een opleiding interieurdesign op Sint-Lucas. Het gevoel van vrijheid tijdens deze opleiding was voor mij een echte openbaring. Al snel bleek dat ik een heel open geest had. Ik gaf niet echt om wat de docenten vroegen bij een opdracht, ik zorgde voor mijn eigen twist en wist dat het wel zou goedkomen. Hierdoor ben ik echt opengebloeid. Het klimaat was er heel vrij: je ziet veel verschillende aspecten, waardoor je zelf je passie kan ontdekken. Ik maakte er mijn maquettes uit metaal, ik laste al die dingen. Dat was van meet af aan typerend voor mijn stijl.”

De ontwerpen van Vandergucht bevinden zich op het raakvlak van design en architectuur. Hijzelf schrijft dit enerzijds toe aan zijn passie voor Bauhaus. Deze 20ste eeuwse beweging – die tot vandaag een grote invloed heeft – streefde ernaar om kunst, ambacht en technologie te combineren in een zuivere designvorm zonder overbodige versiering. Anderzijds is de invloed merkbaar van zaken die Arthur in zijn omgeving observeert, ook in de garage van zijn vader. “Trein- en metrostations, bruggen, windmolens … alles waar ‘handcrafted work’ in zit. Dat is allemaal uitgedokterd, dat fascineert mij. Die grens tussen design, architectuur en technologie, hoe mensen dat bouwen. Hierin zitten elementen die ik kan vertalen naar mijn objecten. Rondlopen in de garage van mijn vader of in zijn magazijn met auto-onderdelen, dat kan mij ook enorm inspireren. Er kan daar bijvoorbeeld een turbo liggen of een ander auto-onderdeel dat ik super interessant vind. Ik vraag me dan af hoe ik ermee aan de slag kan. Ook mijn eigen werk inspireert mij. Dat klinkt misschien raar, maar ik ben trots op wat ik bereik. Als ik daarnaar kijk, wil ik er verder en dieper in gaan. Wat kan ik er nog meer uithalen?”

Het sculpturale karakter van zijn meubels en objecten heeft voor Arthur een bijzondere fascinatie. “Ik start niet vanuit het idee om bijvoorbeeld een tafel te maken. Ik start met het idee om een sculptuur te maken en zo begin ik te bouwen. Zoals een kind Lego-blokjes op elkaar zet en ziet waar het uitkomt. Plots komt dat samen tot een tafel. Maar het kan evengoed een grote installatie zijn of een lamp. Als een klant een tafel vraagt, maak ik natuurlijk geen stoel. Maar in mijn ogen is het een sculptuur. De verbindingen tussen elementen maak ik met klinknagels die machinaal worden geschoten. Normaal gezien worden ze omgekeerd bevestigd, waardoor je de bolle kant niet ziet. Maar die vind ik net zo mooi, en bovendien geven ze een extra industriële touch. Ondertussen heb ik onder andere stoelen, tafels, spiegels en banken gemaakt. Bovendien werk ik nu ook samen met een galerie – Uppercut in Antwerpen. Zaakvoerder Scott stimuleert me echt om uit mijn schelp te komen. Het is goed om iemand te hebben die mij pusht en steunt, die mij uit m’n comfortzone haalt. Ik ben echt heel tevreden hierover, daar zie ik mij in de toekomst nog heel veel mee samenwerken. In november organiseert hij een nieuwe show in Brussel. Daar ga ik weer wat nieuws tonen. Het speelt al lang in mijn gedachten, en daar ben ik op dit moment volop mee bezig.”