Het schitterende metaal van Dim Atelier
Audi Magazine
De hoogwaardige verlichtingsarmaturen van Vladimir Slavov, de creatieve geest achter Dim Atelier, worden dankzij hun bijzondere combinatie van metaal en licht geroemd door de groten der aarde. Van The Jane tot Mirazur en Dries Van Noten: allemaal zijn ze betoverd door de unieke kunstwerken die finesse en kracht uitstralen. Ontdek de verlichte kunstenaar.
Luxueus licht
We bevinden ons in Mirazur, het driesterrenrestaurant van chef-kok Mauro Calogreco in Menton. Boven ‘de pootloze tafel’ van de Portugese ontwerper Mircea Anghel – een object dat lijkt te zweven in de lucht, enkel bevestigd aan een paal – verlichten 12 spots ingebed in een bronzen structuur exact de twaalf borden van de chef’s table. Het zijn kleine schijnwerpers op het toneel van een culinair theater.
1200 kilometer noordwaarts komen we een andere topbestemming op vlak van internationale gastronomie tegen: The Jane in het Groen Kwartier van Antwerpen. Een zwerm langwerpige vormen trotseert er in de gewelven van de omgebouwde kapel de zwaartekracht, als een stel futuristische metalen schepen, verticaal zwevend boven de keuken van tweesterrenchef Nick Bril.
Wat deze twee creaties, respectievelijk The Beam en The Sharks genoemd, gemeen hebben? Dim Atelier, of liever gezegd: de oprichter. Beide creaties zijn namelijk van de hand van ontwerper Vladimir Slavov, die de combinatie van licht en metaal heruitvindt en wiens werk ook te zien is in restaurant Nuance, bij Dries Van Noten en in brouwerij De Koninck.
Van de planken naar het atelier
De Bulgaarse Vladimir Slavov werd geboren in Sofia aan het begin van de jaren tachtig. Na zijn studies scenografie ging hij aan de slag bij verschillende theatergezelschappen. Zijn fascinatie voor podiumverlichting bracht hem al snel bij het potentieel van licht als bouwsteen van de ruimte, maar ook als object: de lamp of projector als drager van emoties. “Een lamp is niet alleen een lichtbron die gevoed wordt door elektriciteit. Wanneer verlichting ons humeur of onze gedachten beïnvloedt, wordt ze een vorm van kunst.”
In 2009 vestigde Vladimir Slavov zich in Antwerpen en richtte zich definitief op het ontwerpen en maken van verlichting. Tien jaar later sloot hij zich aan bij de artistiek-ambachtelijke groep van Lionel Jadot, Zaventem Atelier, waar hij nieuwe technieken testte, terwijl hij tegelijk trouw bleef aan zijn oorspronkelijke filosofie van minimalisme en zuivere lijnen. Ondertussen trokken zijn ontwerpen de aandacht van Nick Bril tijdens de Collectible Fair in Brussel, en zo begon hij een samenwerking met The Jane, wat hem internationale erkenning opleverde.
Technologische esthetiek
Hoewel Vladimir Slavov aanvankelijk werkte met gerecyclede materialen, groeide geleidelijk zijn liefde voor edele grondstoffen zoals brons en vooral messing. “Ik was aanvankelijk niet echt fan van dat soort metaal, maar door te experimenteren met polijsten ontdekte ik een glans die ik nog nooit eerder had gezien en raakte ik alsnog overtuigd. Tegenwoordig bestaat 90% van mijn lampen uit messing. Helaas geeft de koper-zinklegering die het bevat giftige stoffen vrij tijdens het productieproces, wat ons team dwingt om waterdichte, beschermende kledij aan te trekken alvorens bepaalde handelingen uit te voeren."
Hoewel de technische kant achter de metaalbewerking nooit zichtbaar is in de creaties van Dim Atelier, vereist het heel wat reflectie en verfijning. Lasnaden, de weerstand van de legeringen en de polijstgraden zijn allemaal variabelen die eerst vanuit een puur technisch oogpunt moeten worden benaderd, voordat er plek is voor de esthetische kant. Er valt een duidelijke parallel te trekken met autodesign, waar metaal en verlichting eveneens fundamentele elementen zijn voor elk voertuig, en ook met de specifieke aanpak van Audi die net zozeer vertrekt van technologische kennis om tot een gestileerde puurheid te komen.
In de spotlights
“Wanneer ik tevreden ben over een bepaald ontwerp, werk ik het vaak uit in een andere vorm of met een andere functie. Een bureaulamp en een kroonluchter kunnen bijvoorbeeld gebaseerd zijn op hetzelfde concept, met een andere uitwerking. Ik denk niet dat ik een specifieke stijl of handtekening heb die mijn creaties onmiddellijk herkenbaar maakt. Het minimalisme, het perfectionisme in de afwerking en de behandeling van de materialen vormen waarschijnlijk het handelsmerk van Dim Atelier.”
Zo gezegd, zo gedaan. Ondanks zijn passie voor metaal – die hij recent nog in het bijna vier meter lange, hangende werk ‘Labia’ goot – aarzelt de nieuw-Antwerpenaar niet om van koers te veranderen en te experimenteren om zijn dorst naar technische uitdagingen te lessen. Zo heeft hij bijvoorbeeld voor de Antwerpse brouwerij De Koninck een kroonluchter ontworpen die bestaat uit 116 bierglazen, per twee vastgelijmd om bollen te vormen en met elkaar verbonden door een netwerk van touwen. Kwetsbaar en tegelijkertijd sterk: het vat het oeuvre van Dim Atelier treffend samen.
