De Noordkaap veroveren met een Audi 100: missie geslaagd voor Belgian Icebreaker!
Audi Magazine
Voor wie de drang naar avontuur in het bloed heeft, is niets onmogelijk. Benoît en Nicolas aarzelden dan ook geen seconde om zich in te schrijven voor de uitdagende Baltic Sea Circle Winter. Naast hun motivatie en moed konden ze rekenen op een topwagen om hen naar hun bestemming te brengen: een Audi 100. Een opmerkelijke prestatie voor een goed doel.
Benoît Lefebvre en Nicolas Léonard zijn de “Belgian Icebreaker”, twee vrienden en reisgenoten die elkaar al een eeuwigheid kennen. Beiden hebben heel wat gemeenschappelijk: getrouwd, ondernemers, Luikenaars, maar ook - en vooral - liefhebbers van auto's en avontuur. Om deze laatste twee passies te combineren, besloten ze deel te nemen aan een heel speciale rally: de Baltic Sea Circle Winter. Deze tocht van 7.500 km tussen Hamburg en de Noordkaap, met terugkeer naar het startpunt, moeten de deelnemers in 16 dagen afleggen. Om de uitdaging nog te vergroten, is het verboden om snelwegen te nemen of een GPS te gebruiken. Waarom begint iemand aan zo'n avontuur?
Hoe kwamen jullie op het idee om deel te nemen aan deze rally?
Benoît: “Het was het programma van de Baltic Sea Circle dat ons heeft overtuigd om ervoor te gaan. Het feit dat we de route niet van tevoren wisten, geen GPS of snelwegen konden gebruiken, geen accommodatie van tevoren konden boeken ... dit avontuurlijke aspect heeft ons echt zin gegeven.”
Nicolas: “Mijn vader heeft al aan meerdere van dit soort rally's deelgenomen. Ikzelf had alleen nog maar deelgenomen aan oldtimer rally's. Ik denk dat ik klaar was om iets anders te proberen, om mijn comfortzone te verlaten.”
Om deze prestatie te leveren, viel jullie keuze op de Audi 100. Waarom deze wagen?
Benoît: “We waren op zoek naar een wagen met weinig kilometers, een handgeschakelde versnellingsbak, en weinig of geen elektronica om moeilijke reparaties te vermijden. Na twee en een halve maand research kwamen we deze Audi 100 tegen in een garage in Fleurus, en hij voldeed aan al onze voorwaarden. Het was echt liefde op het eerste gezicht! Hij werd meteen het derde lid van het team.”
Nicolas: “Het feit dat het een Audi was, stelde ons gerust over de betrouwbaarheid. Ik rijd zelf met een Audi RS 6 Avant, dus ik weet waar ik het over heb. Betrouwbaarheid was een belangrijk aspect omdat we allesbehalve goede monteurs zijn. Tot slot maakte een Audi het ook makkelijker om reserveonderdelen te vinden.”
Hoe werd de wagen voorbereid op deze rally?
Nicolas: “We werkten in twee fasen. Aangezien onze kennis beperkt is, hebben we eerst het Audi Premium Center Luik gevraagd om een volledige audit van de wagen uit te voeren, om zo een idee te krijgen van de algemene staat. Deze garage bood ook aan om ons reserveonderdelen te lenen, voor het geval we ze nodig zouden hebben tijdens de rally.”
Benoît: “Voor de eigenlijke voorbereiding gingen we naar Retro Cars in de buurt van Namen, een specialist in het genre. Hij bekeek alle essentiële onderdelen, zoals de batterij en de alternator, om zeker te zijn dat ze bestand waren tegen de omstandigheden die ons te wachten stonden.”
Deze rally rijden met een wagen uit 1982 is een echte uitdaging. Hebben jullie ooit gevreesd te moeten opgeven?
Nicolas: “We hadden een paar problemen, maar nooit echt stresserend. Wat nog maar eens bevestigt dat de keuze van de wagen de juiste was. Ik denk dat het ergste wat me is overkomen het feit was dat ik de sleutel een hele nacht kwijt was, terwijl we geen reserve hadden! Gelukkig vond een andere deelnemer hem en bracht deze terug naar ons.”
Benoît: “Het moeilijkste is de uitputting. De etappes zijn erg lang, we rijden veel 's nachts, de omstandigheden op de weg zijn veeleisend ... We moesten doorbijten, maar we zijn er geraakt.”
Nicolas: “Een kleine teleurstelling: door de weersomstandigheden kon niemand de Noordkaap écht bereiken, op 13 km ervan moesten we stoppen. Een beetje jammer, maar we konden niet anders.”
Wat is jullie mooiste herinnering?
Benoît: “De landschappen waren gewoonweg ongelooflijk. Als ik één iets zou moeten kiezen, dan zouden het de fjorden in Noorwegen zijn. Prachtig!”
Nicolas: “Ik herinner me vooral ongelofelijke rijervaringen. Wat me het meest opviel, was een storm van code oranje: we zagen geen 10 meter voor ons! Gelukkig waren er af en toe rode paaltjes om te controleren of we nog op de goede weg waren.”
Hoe voelden jullie je bij de aankomst?
Benoît: “Heel trots… maar ook teleurgesteld dat het al voorbij was! Grapje terzijde, ik ben echt nog steeds aan het bekomen. We hebben zoveel meegemaakt, bijzondere landschappen gezien, verrijkende ontmoetingen gehad. We hebben zelfs onze vriendschap versterkt!”
Nicolas: “Het is zo snel gegaan. Natuurlijk was ik blij om terug te keren naar België en mijn dierbaren terug te zien. Maar om toch nog even in de stemming te blijven, ging ik de volgende maandag terug naar het werk met de Audi 100.”
Niet alleen reden jullie deze rally voor het avontuur, maar ook voor het goede doel.
Benoît: “We beslisten inderdaad om de vzw Les Yeux Qui Parlent te steunen. Enige tijd geleden zagen we een bericht over Lionel, die een paar kilometer bij ons vandaan woont en de ziekte van Charcot heeft. Een ziekte die de zenuwen aantast, waardoor hij vandaag alleen nog met zijn ogen kan communiceren - vandaar de naam van de vereniging. Deze mensen verliezen bijna hun volledige autonomie en hebben permanente assistentie nodig. Omdat we zeer geraakt waren door het verhaal van Lionel, wilden we zijn strijd zichtbaar maken, en die van alle mensen die hetzelfde doormaken. Dankzij sponsors en schenkingen van particulieren konden we enkele duizenden euro's ophalen – het verplichte minimumbedrag was 750 euro. We bedenken nu een originele manier om deze mooie cheque te overhandigen.”
Heeft deze ervaring jullie zin gegeven om aan andere rally's deel te nemen?
Nicolas: “Zeker. Het zou zonde zijn om deze prachtige Audi 100 in een garage stof te laten verzamelen.”
Benoît: "Het zal niet voor onmiddellijk zijn, maar de wens is duidelijk aanwezig. We hebben de wagen al, we moeten alleen nog afspraken maken met onze families…”
