Brons op de Olympische Spelen

België is een internationale hotspot op het vlak van jumping. Dat heeft niet enkel te maken met ons Belgische warmbloedpaard, dat vandaag een van de meest getalenteerde rassen voor deze discipline is. Door onze centrale ligging in Europa vinden veel internationale ruiters een tweede thuis in ons land, om van hieruit deel te nemen aan jumpingshows over het hele continent. Bij Stephex Stables in Meise ontmoeten we de van oorsprong Duitse topruiter Daniel Deusser, ook bekend als ‘Double D’ en momenteel 12e op de FEI-wereldranglijst jumping. Met een grootvader die paarden fokte en een vader die eveneens deelnam aan wedstrijden, zit paardrijden bij hem in het bloed. Na een aantal eerste successen sloot hij zich in 2012 aan bij Stephex Stables, waarna zijn resultaten bleven verbeteren. Zo won hij o.a. de finale van de wereldbeker jumping 2014. In 2016 eindigde hij op de derde plaats, en pakte de bronzen medaille op de Olympische Spelen in Rio. Daarna volgden nog talloze andere overwinningen.

Technologie en communicatie

Een paard wordt getraind door een groep mensen, elk met hun eigen specialisatie, en ook met een aantal technologische hulpmiddelen. “De conditie van de dieren monitoren we door de hartslag nauwlettend in het oog te houden. We werken op basis van programma’s die ontwikkeld zijn aan universiteiten, en die als doel hebben paarden sneller en sterker te maken. Een team van fysiotherapeuten begeleidt de dieren bij alles wat met de spieren te maken heeft. Zij maken gebruik van apparatuur om de spieren van de dieren te ontspannen, bijvoorbeeld massagedekens, maar ook cooling boots om blessures aan de benen te voorkomen.” Volgens Daniel Deusser is naast het trainen van de fysieke kwaliteiten vooral wederzijdse vertrouwen nodig bij jumping. “Ikzelf ben vooral bezig met het springen en de dressuurcommunicatie, aangezien ik met de paarden in de arena ga. Je werkt stap per stap over verschillende jaren, je leert een paard iets aan, herhaalt het, de volgende keer ga je een beetje verder of sneller. Als je over een hoge hindernis wil springen, dan moet er een speciale band zijn tussen jou en je paard. Je moet elkaar echt begrijpen, en dat zit hem in hele kleine signalen die je kan geven met je gewicht en je lichaam. Dat is de communicatie waarop je elke dag moet trainen, om vertrouwen te creëren tussen ruiter en paard. Slaag je er niet in om je paard vertrouwen te geven, dan zal het dier niet over 1m60 springen.”

Elke week is anders

Het moeilijkste in deze sport is volgens Daniel Deusser het feit dat je met dieren werkt, waardoor je als ruiter nooit 100% zeker kan zijn van je plannen tijdens een wedstrijd: “Er is altijd de mogelijkheid van een blessure, de omstandigheden tijdens een wedstrijd kunnen anders zijn dan tijdens de training. Het kan plots gaan regenen terwijl je trainde bij goed weer, het omgevingsgeluid kan een rol spelen … dit alles kan ervoor zorgen dat het paard afgeleid is, waardoor je fouten maakt of het dier geblesseerd raakt. Bovendien weet je nooit op voorhand welk parcours je precies zal afleggen en over welke hindernissen je zal springen. We hebben designers die deze parcours ontwerpen, en wij proberen ze foutloos af te leggen. Elke week variëren ze op het vlak van de afstanden tussen de sprongen, andere kleuren, andere hindernissen … Dit maakt het ook interessant. Je traint voor iets, maar je weet nooit exact wat je moet doen tot een half uur voor de wedstrijd.